.: RAW WISDOM !

..هيچ سر در نمي آورم
چرا خدا گاهي آنقدر بزرگ مي شود که اصلا نمي شود نديدش
؟
!!!

موجي از واقعيت ها هميشه هست که روي ِ ذهنت فشار بياره ، شايدم مي شينه روش و نميداره تا اونجا که ميطلبه دنبال چيزي که مي خواي بري...
اينه که حتي از نزديکترين خيالهاي ساده هم خيلي دوريم
اين واقعيات مثل يک ماده لزج ما رو فرو مي برن و ذهنمون رو به خودشون احاطه مي کنن !
شايد فکر کني که واقعيت هاي کمتر راه حل مناسبي باشه ، اما آيا واقعا بين کم و زياد واقعيت مي توني مرزي بکشي؟
صبح ها بيدار شو
ظهر ها برگرد
عصر ها معطل ديگران باش
شب ها ، خودت
!و اسم انتظار ِ صبح ِ آينده رو خواب بذار
تو ، بين اين حرکت مدام ، جايي براي درگير کردن ذهن مي بيني؟
مثل فرستادنش به داخل يک قطره آب و يا پيگيري ِ سرنوشت يک مورچه و يا حتي سعي در حدس زاويه ي ديد يک گندمک!؟
رسماً قاطي کردم
!!!

تو ، براي بودن همه چيز
يا .. همه چيز براي بودن تو
؟

حکايت کلمه هاي دلخوش به معنايي که تا تأويلش يک عمر فاصله است
حکايت عمري که گذرش را خوابيم
حکايت معنايي که در جستجوي تأويل گم شد
حکايت فاصله اي که تمام حقيقت است
حکايت دلخوشي ها ، دلخوشي ها و دلخوشي ها
...

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند
طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنیم
!!!